Ο έρωτας είναι δύσκολο πράγμα. Διαφέρει σε ένταση και συναισθήματα. Μερικές φορές είναι το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο, και άλλες το πιο απαίσιο αίσθημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
Είναι περίεργο που ένα πράγμα μπορεί να προκαλέσει τόσα πολλά αντίθετα συναισθήματα. Όμως, αυτό κάνει τον έρωτα τόσο όμορφο –είναι ότι πιο κοντά στην τελειότητα που υπάρχει στον κόσμο, το μοναδικό πράγμα που μπορεί να χαρακτηριστεί ταυτόχρονα καλό και κακό, όμορφο και άσχημο.
Είναι το πλησιέστερο πράγμα σε ένα ατελές σύνολο που μπορεί ένας άνθρωπος να λάβει μέρος.
Όταν σκεφτόμαστε τον έρωτα, σκεφτόμαστε το χαρούμενο είδος έρωτα, το είδος που ξεκινά σαν κάτι το όμορφο –κάτι που δημιουργεί ζωή.
Όμως, υπάρχει και ένα άλλο είδος έρωτα, ένα σκοτεινότερο και πιο λυπητερό είδος έρωτα. Είναι ο έρωτας που νιώθει ένας άνθρωπος για κάποιον που δεν μπορεί ποτέ να έχει.
Είναι το είδος του έρωτα που δεν σηματοδοτεί την αρχή μίας υπέροχης κατάστασης, αλλά το τέλος μιας κατάστασης που μπορεί να ήταν όμορφη αν την βιώναμε, αλλά ποτέ δεν θα γίνει κάτι περισσότερο.
Αντίθετα με τα γενικά πιστεύω, ο έρωτας δεν έχει πάντα χαρούμενο τέλος. Δεν έχει πάντα ως αποτέλεσμα την ένωση δύο ανθρώπων και δύο ζωών.
Μερικές φορές, έχει ως αποτέλεσμα τον χωρισμό δύο ανθρώπων που αγαπιούνται απίστευτα. Μπορεί να ερωτευτείς κάποιον με όλη σου τη ψυχή και ποτέ να μην σου δοθεί η ευκαιρία να είσαι με αυτό το άτομο.
Μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν και δεν πρόκειται ποτέ να καταλήξουν μαζί, ακόμα και αν αγαπιούνται. Αυτό είναι ένα δυσάρεστο γεγονός αλλά δεν παύει να είναι η αλήθεια.
Δυστυχώς, ζούμε σε έναν κόσμο που κυβερνάται από την λογική, και ενώ ο έρωτας δεν έχει λογική και μερικές φορές καταφέρνουμε να τον κάνουμε να δουλέψει, ο πραγματικός κόσμος μας προλαβαίνει και οι ψευδαισθήσεις μας εξαφανίζονται.
Μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να είναι μαζί. Έχουν συνήθειες ή πιστεύω που κάνουν τη συνύπαρξη αδύνατη με το πρόσωπο που αγαπούν. Δεν υπάρχει ζευγάρι εκεί έξω που να αγαπά το καθετί ο ένας στον άλλον.
Σίγουρα θα βρίσκουν κάποια χαρακτηριστικά μοναδικά ή χαριτωμένα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως τα αγαπούν. Απλά τα αποδέχονται. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν συνήθειες, τάσεις ή τρόπους σκέψης που τους κάνουν μη συμβατούς μεταξύ τους.
Μπορεί να αγαπιούνται πραγματικά, καθώς ο έρωτας δεν είναι λογικός, αλλά δεν μπορούν να ζήσουν μαζί ούτε να αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον για πάντα. Αυτός είναι και ο λόγος που οι σχέσεις απαιτούν συμβιβασμούς.
Δεν πρόκειται να αγαπήσεις το καθετί στον άνθρωπο που είναι δίπλα σου, αλλά τον αγαπάς αρκετά για να ζήσεις μαζί με τα πράγματα που δεν σου αρέσουν. Δεν έχουν όμως όλοι οι άνθρωποι τη θέληση ή την ικανότητα να συμβιβαστούν. Μερικές φορές δεν λειτουργεί, άσχετα με αυτά που μας λένε τα συναισθήματά μας.
Ο συμβιβασμός, φυσικά, είναι επιλογή. Είτε επιλέγεις να το κάνεις να δουλέψει, είτε όχι. Όσο κάτι δεν αντιτίθεται στη φύση σου, με τον χρόνο μπορείς να το κάνεις να δουλέψει. Όμως και πάλι υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο συμβιβασμός δεν είναι αρκετός.
Μερικές φορές υπάρχουν άλλοι λόγοι που δύο άνθρωποι δεν μπορούν και ούτε πρόκειται να είναι ποτέ μαζί. Στην πραγματικότητα, αυτός είναι συνήθως ο τελικός παράγοντας για το αν θα περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους δύο άνθρωποι μαζί: η ικανότητα να συγχωρούν και να ξεχνούν.
Καθώς ο έρωτας είναι ένα έντονο συναίσθημα, περιστασιακά μας οδηγεί σε λάθος επιλογές –επιλογές που πληγώνουν τους ανθρώπους που αγαπάμε.
Μπορεί να είναι λαθεμένη κρίση, ψέματα ή σκληρά λόγια. Όσον αφορά τον έρωτα, το παρελθόν μας στοιχειώνει. Περνάμε από σχέση σε σχέση, κουβαλώντας όλα τα βάρη που διαχειριστήκαμε από τις προηγούμενές μας σχέσεις.
Οι σύντροφοι που δεν μπορούν να λειτουργήσουν μαζί, δεν δέχονται αυτό το γεγονός και έχουν την τάση να χωρίζουν και να ξαναγυρίζουν ο ένας στον άλλον επανειλημμένα.
Κάθε φορά που κάνουν διάλειμμα ο ένας από τον άλλον, γυρίζουν πίσω και προσπαθούν να κάνουν μία καινούρια αρχή. Όμως, το πρόβλημα είναι πως συνεχίζουν να κουβαλούν όλα αυτά τα βάρη. Αργά ή γρήγορα αρχίζουν να τα παρουσιάζουν και εμφανίζονται οι δαίμονες.
Όταν ο έρωτας πληγώνει, κόβει βαθιά. Ο πόνος δεν ξεχνιέται εύκολα και συνήθως δεν συγχωρείται. Όταν πληγώσεις τη γυναίκα που αγαπάς υπερβολικά, δεν πρόκειται να ξαναγυρίσει σε εσένα. Και εσύ επειδή την αγαπάς, δεν πρόκειται να την δεχτείς ακόμα και αν στο ζητούσε.
Δεν εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου πως δεν θα την ξαναπληγώσεις και ακόμα και αν το έκανες, εκείνη δεν θα σε εμπιστευτεί έτσι και αλλιώς. Οι σχέσεις χτίζονται με βάση την εμπιστοσύνη, και εσύ πρόδωσες τη δική της.
Το πιθανότερο είναι να έχετε και οι δύο πληγές που δεν έχουν γιατρευτεί πλήρως και ούτε πρόκειται. Και έτσι έχεις αποφασίσει να ζήσεις με αυτό. Γιατί;
Επειδή στην πραγματικότητα δεν έχεις άλλες επιλογές. Απλά ελπίζεις πως και οι δύο θα βρείτε άλλους να αγαπήσετε, έτσι ώστε να μην σκέφτεσαι τον άνθρωπό σου συχνά και να μην ανησυχείς πλέον για την ευτυχία της.
Θα περιμένεις ελπίζοντας πως κάποιος νέος έρωτας θα αντικαταστήσει τον παλιό –πράγμα που μπορεί να συμβεί. Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως θα σταματήσετε να αγαπιέστε. Μερικοί άνθρωποι αγαπούν ο ένας τον άλλον μέχρι την ημέρα που θα πεθάνουν, περνώντας το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους χωριστά. Αυτή είναι η σκοτεινή πλευρά του έρωτα.
