Ο τρυφερός Καρκίνος ικανοποιείται όταν έχει κάτι ή κάποιον να φροντίζει. Το βαθιά ριζωμένο ένστικτο προστασία και φροντίδας –που συχνά αναπτύσσεται νωρίς γιατί το μαθαίνει από τη μητέρα του –είναι ένα πολύτιμο ατού και το κλειδί που απελευθερώνει το δυναμικό του. Όμως, επειδή αυτή η επιθυμία του να προστατεύει είναι κυρίως συναισθηματική, ο Καρκίνος δυσκολεύεται συχνά να αποσυρθεί όταν ο άλλος παύει να έχει την ανάγκη της φροντίδας του. Στον επαγγελματικό τομέα, πολλοί άνθρωποι κατενθουσιάζονται όταν ο κοινωνικός λειτουργός, ο φυσιοθεραπευτής του ή ο προσωπικός βοηθός του επιδιώκει να κρατήσει την επαφή, αλλά για τα παιδιά που θέλουν να ανοίξουν τα φτερά τους και να χαράξουν το δικό τους δρόμο, ο Καρκίνος γονιός είναι συχνά καταπιεστικός.
Οι Καρκίνοι νιώθουν την ανάγκη να τους χρειάζονται, αφού η ζωή τους χάνει το νόημά της όταν κανείς δε βασίζεται σε αυτούς και στις προσπάθειές τους. Αλλάζουν εύκολα διάθεση και συχνά παθαίνουν κρίσεις κατάθλιψης όταν δε μπορούν να διοχετεύσουν κάπου τις φροντίδες και την τους. Είναι άτομα με ανεπτυγμένη πρωτοβουλία και θα έπρεπε να ψάχνουν να βρουν τρόπους για να εκφράσουν αυτή τη πλευρά του χαρακτήρα τους. Τα επαγγέλματα του κοινωνικού λειτουργού, του νοσοκόμου ή του προσωπάρχη, καθώς και οι δουλειές που έχουν να κάνουν με τη κατοικία ή τη διακόσμηση τους ταιριάζουν γιατί ξέρουν ενστικτωδώς τι θέλουν οι άλλοι.
Ο Καρκίνος γίνεται αφοσιωμένος γονιός και στερείται προκειμένου να μη στερηθούν τίποτα τα παιδιά του. Πολλά Καβούρια και των δύο φύλων σταματούν να δουλεύουν όταν τα παιδιά τους είναι μικρά μιας και το επάγγελμα που προτιμούν είναι αυτό του προστάτη γονέα.
