Ο Οίκος της επικοινωνίας. Όλες οι μορφές επικοινωνίας, όπως ο προφορικός λόγος, ο γραπτός, οι μετακινήσεις, τα μικρά ταξίδια, η περιέργεια, αντιπροσωπεύονται από τον τρίτο Οίκο. Ο τρίτος Οίκος, σχετίζεται με τα αδέλφια του ατόμου, τις θείες, τους θείους, το οικογενειακό περιβάλλον, εκτός από τους γονείς. Δείχνει τις εμπειρίες που αποκομίζει το άτομο από τη βασική εκπαίδευση και τον τρόπο που σκέφτεται και εκφράζει τις σκέψεις του.
Κύρια χαρακτηριστικά του τρίτου Οίκου είναι οι ενστικτώδεις σκέψεις, η διάθεση για αλλαγές και μετακινήσεις, η προσαρμοστικότητα, οι δυνατότητες επιλογής, η μίμηση, η επιθυμία για επαφή με άλλα άτομα της οικογένειας που βρίσκονται συχνά στο σπίτι του. η φάση των Διδύμων είναι το αποτέλεσμα της σύνθεσης δύο ξεχωριστών, διαφορετικών φάσεων! Προκαλεί δε, τη διάθεση για μετακινήσεις και επικοινωνία.
Το παιδί ανακαλύπτει ότι –μέσω της αίσθησης των αντικειμένων, την οποία ήδη έχει αποκτήσει- μπορεί να κάνει πράγματα για τον εαυτό του.
Από τη φάση του Ταύρου, κατά τη διάρκεια της οποίας αγγίζει, πιάνει, μετακινεί τα πράγματα, περνάει στο στάδιο ελέγχου περισσοτέρων του ενός αντικειμένων και –κατά κάποιο τρόπο- εκμετάλλευσής τους. Αρχίζει να συγκρίνει τα πράγματα και να… αναλαμβάνει δράση. Η πιο ουσιώδης μεταβολή αυτή την περίοδο είναι η έναρξη της ομιλίας. Κατά τη διάρκεια του Ταύρου τα παιδί αρχίζει να καταλαβαίνει τη σημασία διαφόρων ήχων και μπορεί να παίζει με τον αέρα που αναπνέει αρθρώνοντας ελάχιστες λέξεις και βγάζοντας πολλές κραυγές. Στη φάση των Διδύμων μπορεί να εκφράσει στους άλλους την προσωπικότητά του μέσω ήχων και λέξεων.
Μπορεί πλέον να περιγράφει αντικείμενα και δραστηριότητες, όπως ο περίγυρός του. Ακόμη, βέβαια, λειτουργεί μιμούμενο τα άτομα του αμέσου περιβάλλοντός του, δηλαδή «παπαγαλίζει».
Όταν δεν μπορεί να περιγράψει ακριβώς ένα αντικείμενο, βάζει σε λειτουργία τη φαντασία. Δίνει ένα δικό του όνομα στα πράγματα και απαιτεί από τους άλλους να το κατανοήσουν. Εδώ είναι που φαίνεται εντυπωσιακά η δυαδικότητα του Διδύμου. Φανταστικό και πραγματικό, δύο ξεχωριστά πράγματα, συντίθενται σε ένα και δημιουργούν έναν κόσμο κατά τι πραγματικό, κατά τι φανταστικό! Αυτή την εποχή, εξάλλου, διαμορφώνεται ο ένας ή ο άλλος τρόπος που θα επιλέξει ο μελλοντικός ενήλικας για να επικοινωνεί με τους άλλους, αλλά και η ικανότητά του να επικοινωνεί γενικότερα με το περιβάλλον μέσα από πραγματικά ή φανταστικά δεδομένα.
Ο Γιουνκ (μεγάλος ψυχολόγος-ψυχαναλυτής, μαθητής του Φρόιντ, ο οποίος έκανε σημαντικές παρατηρήσεις στην ψυχαναλυτική αστρολογία) περιγράφει την επιχείρηση του παιδιού να δοκιμάσει τις βασικές ενεργειακές του αξίες, ως πέρασμα από το ρυθμικό πιπίλισμα του στήθους της μάνας του σε πιο υψηλά επίπεδα ενεργειών με τη βοήθεια του χεριού τους. (Τα χέρια και οι κινήσεις τους καθορίζονται στον αστρολογικό χάρτη από τον τρίτο Οίκο και τον Ερμή, ο οποίος κυβερνά το ζώδιο των Διδύμων). Η λίμπιντό τους (ζωτική ορμή που αποτελεί την πρωτογενή αιτία κάθε ανθρώπινης ενέργειας και εκδηλώνεται, κυρίως, με τον ερωτισμό) τα μεταφέρει σε πρωτογενείς σεξουαλικές λειτουργίες, οι οποίες θα παρουσιαστούν στο τελικό τους στάδιο την περίοδο της ήβης. Μια προχωρημένη ρυθμική λειτουργία σε αυτήν τη φάση είναι ο λόγος. Ακόμη, τα πρώτα ρυθμικά χορευτικά βήματα, οι πρώτες προσπάθειες για τραγούδι, το παιχνίδι.
Οι Δίδυμοι προκαλούν ένα κομφούζιο διάστασης δραστηριοτήτων και ιδεών. Ταυτόχρονα εξωτερικεύεται μια φιλική διάθεση απέναντι στα αδέρφια ( αν υπάρχουν) λόγω μικρής διαφοράς ηλικίας που ευνοεί τη δημιουργία προτύπων.
Την περίοδο του Ζυγού το παιδί επικοινωνεί με τον εαυτό του, την περίοδο του Ταύρου με το περιβάλλον του και την περίοδο των Διδύμων με άλλα άτομα της ίδιας περίπου ηλικίας. Το παιδί προτιμά τη συντροφιά άλλων παιδιών γιατί ακόμη και οι έφηβοι-πόσο περισσότερο οι μεγάλοι- εκπέμπουν μηνύματα που δεν μπορεί να συλλάβει. Ένα παιδί δύο ετών δεν μπορεί να καταλάβει γιατί ένα παιδί δέκα ετών κάθεται και διαβάζει με τις ώρες. Στην περίπτωση που δεν υπάρχουν αδέλφια, ξαδέλφια ή συνομήλικα παιδιά με τα οποία έχει τη δυνατότητα να έλθει σε επαφή,καταφεύγει σε μεγαλύτερα πρότυπα.
Το παιδί είναι ακόμη εγωκεντρικό και πιστεύει ότι όλα τα άλλα άτομα έχουν την υποχρέωση να περιστρέφονται γύρω του. η σημασία που θα του δώσει ή δε θα του δώσει ένα μεγαλύτερο παιδί θα διαμορφώσει τον τρόπο επικοινωνίας με τους άλλους, αλλά και την εικόνα που θα διαμορφώσει το ίδιο το παιδί για τον εαυτό του. Στην περίπτωση που δεν υπάρχει πρότυπο, το παιδί βρίσκει έναν τρόπο επικοινωνίας ενστικτωδώς.
