Σου έχει τύχει ποτέ να κάνεις κάτι το οποίο δε θα ήθελες ποτέ να σου κάνουν μόνο και μόνο επειδή μπορείς; Αν ναι, σε καταλαβαίνω.
Δεν ξέρω αν φταίει η παρορμητικότητα του ζωδίου και του ωροσκόπου μου (δε σώζομαι από πουθενά η αλήθεια είναι) αλλά μερικές φορές κάνω πράγματα που μετά απορώ τι στο καλό σκεφτόμουν όταν το έκανα. Το πιο πιθανό είναι ότι δε σκεφτόμουν, αλλιώς δε θα σκεφτόμουν εκ των υστέρων γιατί το έκανα.
Όλα ξεκινάνε από τη στιγμή που φερόμαστε σε κάποιον σκατά επειδή κάποιος άλλος δε μας φέρεται όπως θα θέλαμε. Όλοι το έχουμε κάνει κάποια στιγμή. Και δεν είναι θέμα κακίας. Απλώς είναι η ώρα εκείνη που σταματάς να σκέφτεσαι τον άλλον και το μόνο που σκέφτεσαι είναι ο εαυτός σου και το πως θα νιώσεις εσύ καλύτερα. Το θέμα είναι ότι δε νιώθεις ποτέ καλά πληγώνοντας κάποιον εκτός κι αν είσαι αναίσθητος ή κακός. Σε άλλη περίπτωση το μόνο που καταφέρνεις είναι να νιώσεις ακόμα χειρότερα.
Κι εκεί είναι που αλλάζεις οπτική γωνία. Καταλαβαίνεις ότι τελικά υπάρχει κάποιος που σε πληγώνει κι εσύ πληγώνεσαι ακόμα περισσότερο πληγώνοντας άλλους ανθρώπους που δε θα ήθελες να πληγώσεις ποτέ. Και κάπως έτσι γεμίσαμε ανθρώπους κλεισμένους στα καβούκια τους γιατί πληγώθηκαν από κάποιους άλλους, ενώ τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο απλά αν δεν κάναμε απλώς στους άλλους ότι δε θέλουμε να μας κάνουν.
Γράφει η Σοφία
