Φέτος είπα στους φίλους μου ότι θα σοβαρευτώ. Του ενός του έκλεισε ο υπολογιστής, ο άλλος ψάχνει να βρει τους φούρνους που γκρεμίστηκαν και ο τρίτος ακόμα γελάει.
Δεν καταλαβαίνω. Εσείς δηλαδή δε βάζετε στόχους για τη νέα χρονιά; Έβαλα κι εγώ τους δικούς μου λοιπόν. Με μερικούς από αυτούς γελάω ακόμα κι εγώ, αλλα η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Αρχίζω λοιπόν…
Θέλω να σοβαρευτώ
Γελάστε όσο θέλετε, δε με πειράζει καθόλου. Όταν μιλάω για σοβαρότητα δεν εννοώ σοβαροφάνεια. Το ξέρω καλά πως η τρέλα που κουβαλάω είναι μόνιμη. Αυτό δε σημαίνει όμως πως δε μπορώ να βελτιώσω το μοντέλο μου. Και ναι, είμαι σοβαρή όταν θέλω και για όσους θέλω. Απλώς μερικές φορές παλιμπαιδίζω περισσοτερο απ’ όσο πρέπει. Ε καιρός λοιπόν να ενηληκιωθώ.
Θα περνάω περισσότερο ποιοτικό χρόνο με τον εαυτό μου
Τη χρονιά που πέρασε δεν ήμουν και τόσο καλή μαζί μου. Ξεπέρασα τα όρια πολλές φορές, δεν ξεκουραζόμουν όσο θα έπρεπε, ξενύχτησα πολύ, ήπια πάρα πολύ, έμπλεξα σε μπελάδες που θα μπορούσα να έχω αποφύγει και γενικά δεν ήμουν το καλό παιδί που άξιζε δώρο από τον Άγιο Βασίλη. Ο στόχος μου για τη νέα χρονιά είναι να μάθω να σέβομαι τα όρια μου και να περνάω περισσοτερο ποιοτικό χρόνο με τον εαυτό μου.
Θέλω να ερωτευτώ
Για πολύ καιρό έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να μπλέκω με ανθρώπους που δεν είναι συναισθηματικά διαθέσιμοι. Επίσης, το να ζεις σαν αμεταννόητη εργένισσα σου προσφέρει μεγάλες συγκινήσεις, αλλά όταν κάποια στιγμή καταντάει βαρετό. Φέτος θέλω να ζήσω άλλον εναν μεγάλο έρωτα. Και θα το ζήσω σα να μην έχω πληγωθεί ποτέ. Γιατί ακόμα κι αν πληγωθώ θα αξίζει το γεγονός οτι τον έχω ζήσει.
Γράφει η Σοφία
