Μου ζήτησαν να γράψω κάτι για τον εαυτό μου. Προφανώς για να με γνωρίσουν οι αναγνώστες καλύτερα. Νόμιζα ότι μέσω τον γραπτών μου θα μπορούσε κάποιος να καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Κάνοντας όμως μια ανασκόπηση η ίδια, καταλάβα πως είναι μάταιο. Τα γραπτά μου εναλλάσσονται ανάλογα με τη διάθεσή μου τη δεδομένη στιγμή.
Τα κείμενά μου είναι ρομαντικά. Ή ίδια δεν είμαι και τόσο. Ίσως παλαιότερα να ήμουν, αλλά με τα χρόνια μου πέρασε. Τα κείμενά μου έχουν συμβουλευτικό χαρακτήρα. Αυτό συμβαίνει και στη ζωή μου. Οι φίλοι μου πάντα έρχονται σε μένα και στο τέλος λένε πως δίνω τις καλύτερες λύσεις. Δε συμβαίνει το ίδιο και στα προσωπικά μου.
Σε γενικές γραμμές αν ζητήσεις από κάποιον που με γνωρίζει να σου πει πως με χαρακτηρίζει, θα σου πει πως είμαι τρελή κι εγώ δε θα διαφωνήσω μαζί του. Έχω μια δικιά μου τρέλα και ζω σε έναν δικό μου κόσμο. Αυτή είναι και η γοητεία μου. Αν με φέρετε σε αυτόν τον κόσμο θα πνιγώ. Κάνω τον κόπο να τον επισκέπτομαι κάθε φορά που κάποιος δικός μου με χρειάζεται εδώ. Τις υπόλοιπες φορές δεν το θεωρώ απαραίτητο. Εξάλλου έχω κάνει πολύ κόπο να δημιουργήσω τον ιδανικό μου κόσμο για να τον αφήνω όταν δεν υπάρχει λόγος. Έτσι κι αλλιώς πάντα πίστευα πως ο καθένας δημιουργεί την ευτυχία που του αξίζει.
Οχι δε χρείαζεται να καλέσετε ειδικούς για να μου φορέσουν το πουκαμισάκι που δένει τα χεράκια πίσω. Είμαι απόλυτα συμβατό με την πραγματικότητα μοντέλο. Απλά βρίσκομαι σε αυτή μονο οταν κρίνεται απαραίτητο. Στην τελική γράφω γι αυτήν, δεν είναι αρκετό αυτό;
Σοφία Ιωάννου
